پل‌های اتصال به هواپیما: مسیر آسان تا صندلی شما

تا حالا فکر کرده‌اید چطور مسافران مستقیماً از ترمینال وارد هواپیما می‌شوند؟ در این راهنما از قاصدک 24 با پل‌های اتصال به هواپیما آشنا می‌شوید؛ سازه‌هایی که جایگزین اتوبوس‌های قدیمی شده و تجربه سوار و پیاده شدن از هواپیما را راحت و سریع کرده‌اند. با ما همراه شوید و سفر خود را آسان‌تر آغاز کنید.

پل‌های اتصال به هواپیما چیست؟

جت بریج (Jet Bridge) یا پل اتصال به هواپیما، گذرگاهی سرپوشیده و مرتفع است که از گیت ترمینال تا درب هواپیما کشیده می‌شود. این پل به مسافران اجازه می‌دهد بدون خروج از ساختمان فرودگاه، مستقیماً سوار هواپیما شوند و تجربه‌ای راحت و ایمن داشته باشند.

پل‌های اتصال به هواپیما، پلی میان آسایش ترمینال و آسمان‌اند.

پل‌های اتصال به هواپیما، طبق نظر فرانک دریوِن (Frank Der Yuen)، مخترع جت بریج، در شکل‌های مختلف ساخته شده و به دو دسته ثابت و متحرک تقسیم می‌شوند. نمونه آزمایشی آن نخستین بار در سال ۱۹۵۴ در آمریکا استفاده شد و چهار سال بعد، در سال ۱۹۵۸، توسط شرکت لاکهید ایر در فرودگاه اوهار شیکاگو نصب گردید.

پل‌های اتصال به هواپیما چه کاربردی دارند؟

جابجایی مسافران از ترمینال به هواپیما و بالعکس با سرعت، امنیت و راحتی، طبق قوانین و مقررات ایمنی فرودگاهی، هدف اصلی بسیاری از عملیات‌های فرودگاهی است. در فرودگاه‌های کوچک‌تر یا کم‌ترافیک، مسافران اغلب مجبور به ترک ترمینال و استفاده از پلکان متحرک برای سوار شدن به هواپیما هستند.

در برخی موارد، مسافران با اتوبوس به پارکینگ برده می‌شوند، اما بخش پایانی سفر از اتوبوس به هواپیما با پای پیاده انجام می‌شود. تجربه نشان داده است که با افزایش تعداد مسافران و ترافیک زمینی، تضمین امنیت آن‌ها بر روی رمپ به یک دغدغه مهم برای فرودگاه‌ها تبدیل شده است.

جت‌ بریج‌ها، پاسخی هوشمندانه به چالش‌های ایمنی و ازدحام در سوار و پیاده‌ شدن مسافران هستند.

استفاده از پل‌های مخصوص هواپیما بسیاری از خطرها و مشکلات مسیر زمینی را کاهش می‌دهد. این پل‌ها جابجایی ایمن، راحت و سریع مسافران را فراهم می‌کنند و باعث می‌شوند تجربه سوار و پیاده شدن از هواپیما، حتی در فرودگاه‌های شلوغ، با امنیت بیشتر و بدون دردسر انجام شود.

انواع پل‌های اتصال به هواپیما

برای سفر راحت و ایمن، فرودگاه‌ها از انواع پل‌ها استفاده می‌کنند؛ در ادامه به بیان ویژگی هر کدام از این پل‌ها می‌پردازیم:

پل‌های ثابت (Jet Bridges ثابت)

پل‌های ثابت، ساختارهایی دائمی هستند که به‌طور مستقیم از گیت ترمینال به درب هواپیما کشیده می‌شوند. این پل‌ها استفاده آسان و ثبات بالا را فراهم می‌کنند و برای فرودگاه‌های بزرگ و پر ترافیک ایده‌آل هستند. نمونه‌های مشهور آن در فرودگاه‌های هیترو لندن و فرانکفورت دیده می‌شوند.

پل‌های متحرک و قابل تنظیم

پل‌های متحرک، قابلیت جابجایی و تنظیم برای هواپیماهای مختلف را دارند. این انعطاف‌پذیری باعث می‌شود که پروازهای با اندازه‌ها و مدل‌های مختلف بتوانند به راحتی و با امنیت کامل از پل استفاده کنند، بدون محدودیت ساختاری که پل‌های ثابت دارند.

پل‌های دو تکه و چندسطحی (Dual Jet Bridges)

با پیشرفت هواپیماهای بزرگ، پل‌های دو تکه توسعه یافتند. این پل‌ها از دو گذرگاه تشکیل شده‌اند که هر کدام به یکی از درهای هواپیما دسترسی می‌دهند. طراحی آن‌ها برای هواپیماهایی مانند بوئینگ 777 و ایرباس A330 اهمیت زیادی دارد و تجربه سوار شدن مسافران را راحت و ایمن می‌کند.

پل‌های دو تکه، نسل جدید جت‌ بریج‌ها برای خدمت‌رسانی به غول‌های آسمان‌اند.

برخی پل‌های دو تکه چندسطحی امکان سوار شدن همزمان از در جلو و عقب هواپیما را فراهم می‌کنند. حسگرهای مجاورتی نصب شده روی این پل‌ها به‌طور مداوم مانع برخورد ناگهانی هواپیما با سازه می‌شوند و ایمنی سفر را افزایش می‌دهند، حتی در فرودگاه‌های شلوغ و هواپیماهای غول‌پیکر.

مزایای پل‌های اتصال برای مسافران

استفاده از پل‌های اتصال به هواپیما در مقایسه با پلکان‌های متحرک از مزایایی برای مسافران برخوردار است. در زیر به برخی از این مزایا اشاره می‌کنیم:

مزیت	توضیح
سرعت	مسافران به‌سرعت و بدون معطلی از ترمینال به هواپیما و بالعکس منتقل می‌شوند.
راحتی	مسیر سوار شدن و پیاده شدن بدون ترک فرودگاه و انتظار طولانی انجام می‌شود.
ایمنی	خطرات مسیر زمینی، برخورد با وسایل نقلیه و شرایط ناایمن کاهش می‌یابد.
تجربه بهتر سفر	جابجایی آسان و بدون استرس، تجربه‌ای لذت‌بخش از شروع و پایان سفر فراهم می‌کند.

مزایای پل‌های اتصال برای فرودگاه‌ها و شرکت‌های هواپیمایی

مزایای پل‌های اتصال (Jet Bridges یا Boarding Bridges) برای فرودگاه‌ها و شرکت‌های هواپیمایی متعدد و مهم هستند. به صورت دقیق و دسته‌بندی شده می‌توان آن‌ها را به این شکل توضیح داد:

برای فرودگاه‌ها

• افزایش امنیت و کنترل مسافران: پل‌های اتصال مسافران را مستقیماً از ترمینال به هواپیما هدایت می‌کنند، بدون نیاز به حضور در فضای باز یا رفت‌وآمد در باند فرودگاه، و در نتیجه تماس آن‌ها با خودروهای سرویس، تجهیزات باند و افراد غیرمجاز به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
• بهبود تجربه مسافران: مسافران بدون مواجهه با شرایط آب‌وهوایی نامطلوب مانند باران، باد، گرما یا سرما می‌توانند سوار شوند و در عین حال جریان مسافری منظم و راحتی ایجاد می‌شود که باعث کاهش ازدحام در محوطه ترمینال می‌گردد.
• کارایی عملیاتی بالاتر: امکان مدیریت همزمان چند هواپیما با پل‌های متعدد فراهم می‌شود و همچنین زمان صرف شده برای جابجایی مسافران بین ترمینال و هواپیما به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.

برای شرکت‌های هواپیمایی

1. صرفه‌جویی در زمان پرواز و افزایش بهره‌وری: کاهش زمان توقف هواپیما (Turnaround Time) رخ می‌دهد زیرا سوار و پیاده شدن مسافران سریع‌تر انجام می‌شود و در نتیجه امکان اجرای برنامه پرواز دقیق‌تر و کاهش تأخیرات فراهم می‌شود.
2. ایمنی بیشتر: کاهش خطرات مربوط به سوار و پیاده شدن مسافران در محیط باز (تصادفات، سقوط، تماس با وسایل نقلیه).
3. بهبود تصویر برند و تجربه مشتری: مسافران تجربه‌ای راحت و مدرن خواهند داشت که باعث رضایت بیشتر و وفاداری مشتری می‌شود.
4. حفاظت از هواپیما و تجهیزات: مسافران و بارها بدون نیاز به تجهیزات زمینی خاص (مثل اتوبوس‌های سرویس) جابجا می‌شوند، که احتمال آسیب به بدنه هواپیما کاهش می‌یابد.

معایب و خطرات استفاده از پل‌های اتصال به هواپیما

بیشترین خطر استفاده از این پل‌ها، خطراتی است که ممکن است از ناحیه پل‌های اتصال به هواپیما متوجه خود هواپیما شود. این خطرها را می‌توان در موارد زیر خلاصه کرد:

خسارت به موتور هواپیما

هرچند نصب پایه‌های ثابت برای پل‌های اتصال به هواپیما به ندرت استفاده می‌شود، اما هنوز کاملاً منسوخ نشده است. این نوع پل‌ها نیاز دارند هواپیما در یک نقطه معین ثابت شود. چسبیدن بیش از حد پل به نقطه‌ای از هواپیما می‌تواند موجب تماس با موتور و آسیب دیدن آن شود.

خسارت به بدنه هواپیما

پل‌های اتصال طوری طراحی شده‌اند که با درب هواپیما تلاقی پیدا کنند. هرگونه مشکل در تنظیم فاصله، آموزش ناکافی اپراتور یا ضعف در روش‌های عملیاتی می‌تواند باعث برخورد شدید پل با بدنه شود و فرورفتگی، سوراخ شدن یا آسیب‌های جدی به بدنه را به دنبال داشته باشد.

یک اشتباه کوچک در تنظیم پل می‌تواند به خسارتی بزرگ برای هواپیما منجر شود.

خسارت به درهای هواپیما

چرخ‌های هواپیما هنگام بارگیری یا تخلیه، به دلیل تغییر وزن، منبسط یا منقبض می‌شوند. بیشتر پل‌ها طوری طراحی شده‌اند که ارتفاع خود را با حرکت هواپیما تنظیم کنند، اما در صورت اختلال مکانیزم یا اشتباه اپراتور در تنظیم دستی، انتهای پل می‌تواند با کف درب تماس پیدا کرده و به درب هواپیما آسیب برساند.

معایب طراحی و سازگاری

کارشناسان بر این باورند علاوه بر مواردی که در بالا ذکر شد، معایبی نیز در زمینه نصب این پل‌ها وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از:

• طراحی ترمینال: پل‌های اتصال تنها برای پارکینگ‌های نزدیک ترمینال مناسب هستند. در غیر این صورت، استفاده از آن‌ها نیازمند مسیر طولانی بین ترمینال و رمپ خواهد بود و احتمالاً هنوز به اتوبوس‌ها و پلکان‌ها نیاز است.
• طراحی هواپیما: برخی هواپیماهای مسافربری مانند Dash 8، ATR 42/72 و Bombardier CRJ دارای پلکان داخلی مخصوص هستند. استفاده از پل اتصال برای این هواپیماها ممکن است دردسرساز باشد و گنجایش رمپ را کاهش دهد.

جمع‌بندی

هدف از این مقاله معرفی پل‌های اتصال به هواپیما و بررسی مزایا، معایب و کاربردهای آن در فرودگاه‌ها است. آمار نشان می‌دهد استفاده از این پل‌ها تجربه سفر مسافران را راحت، ایمن و سریع کرده و کارایی عملیاتی فرودگاه‌ها را افزایش می‌دهد.

برای خرید راحت بلیط هواپیما از قاصدک 24 می‌توانید برنامه سفر خود را ساده و مطمئن کنید. این سایت متعلق به شرکت فرش تا عرش قاصدک کارمانیا مراجعه کنید یا با شماره تماس 02175269 در ارتباط باشید.

سوالات متداول درباره پل‌های اتصال به هواپیما