فرود اضطراری عبارتی است که می تواند برای یک مسافر هواپیما استرس آور باشد. هر چند که این حالت به ندرت اتفاق می افتد، اما خلبان ها و مهمانداران برای مقابله با آن آموزش هایی دیده اند. این آموزش ها با توجه به نوع و دلیل فرود اضطراری متفاوت است. به علاوه مهمانداران در این شرایط از مسافران هم می خواهند تا به دستورهای آنها گوش فرا دهند تا وضعیت به حالت عادی بازگردد. قاصدک24 این بار به سراغ فرود اضطراری، انواع و نیز راه های عبور از آن رفته است.
| برای خرید بلیط هواپیما کلیک کنید |
فرود اضطراری چیست؟
فرود اضطراری نوعی از به زمین نشستن هواپیما است که در واکنش به یک موقعیت اضطراری اتفاق می افتد؛ موقعیتی که دربرگیرنده یک تهدید قریب الوقوع یا در حال وقوع نسبت به ایمنی و کار هواپیما یا نیاز فوری به فرود آمدن خدمه پروازی یا مسافر است؛ مانند شرایط اورژانسی. این فرود به طور معمول به صورت تغییر مسیر به نزدیک ترین یا مناسب ترین فرودگاه یا پایگاه هوایی اتفاق می افتد که در آن کنترل ترافیک هوایی باید اولویت بندی شده و به محض اعلام حالت اضطراری، به هواپیمای فوق اجازه فرود داده شود.
انواع فرود اضطراری
انواع مختلفی از فرود اضطراری برای هواپیماها وجود دارد که می توان در موارد زیر خلاصه کرد:
فرود اجباری: در این نوع از فرود هواپیما به دلیل مشکلات فنی مجبور به فرود می شود. در این حالت فرود در اسرع وقت یک اولویت است، اهمیتی هم ندارد کجا. چرا که مشکلی در سیستم های اصلی هواپیما رخ داده یا در حال رخ دادن است. این نوع فرود در واقع به دلیل مشکل یا خسارت به سیستم های حیاتی مانند موتور، هیدرولیک و چرخ های هواپیما انجام می شود. از همین رو فرود باید در جایی انجام شود که باند فرود مهیاست و هیچ هواپیمای دیگری روی آن وجود ندارد.
در فرود اجباری خلبان سعی می کند تا هواپیما را به شیوه ای که خطر جراحت یا مرگ را برای افراد خارج از هواپیما به حداقل برساند، به زمین بنشاند. این به معنای آن است که فرود اضطراری ممکن است برای اجتناب از حادثه هنگامی رخ دهد که هواپیما هنوز قادر به پرواز است.
فرود پیشگیرانه یا احتیاطی: این نوع فرود می تواند ناشی از یک فرود برنامه ریزی شده باشد و در محلی رخ دهد که اطلاعات در مورد آن مکان محدود است. تغییرات پیش بینی نشده در طول پرواز یا حتی موقعیت های اضطراری می توانند دلیل این نوع از فرود باشند. علاوه بر اینها، وجود مشکلاتی در هواپیما یا حتی موقعیت اورژانسی پزشکی یا پلیسی هم می توانند هواپیما را مجبور به فرود پیشگیرانه کنند.
هر چه یک خلبان بتواند زودتر مکان احتمالی فرود را پیدا کند، احتمال بروز محدودیت های دیگری که به واسطه بدتر شدن شرایط هواپیما، بدتر شدن شرایط آب و هوایی و عوامل دیگر تحمیل می شوند، کاهش پیدا می کند.
فرود روی آب: فرود روی آب که به آن ditching گفته می شود هم نوعی از فرود اجباری است؛ با این تفاوت که این نوع فرود تنها روی آب انجام می شود. پس از آنکه هواپیمایی که دچار مشکل شده با سطح آب تماس پیدا می کند، در صورتی که برای شناور شدن طراحی نشده باشد، حتی اگر بسته به خسارت چند ساعت هم روی آب شناور باشد، حتما غرق خواهد شد.
فرود اضطراری چگونه انجام می شود؟
پروسه انجام فرود اضطراری برای هواپیماهای با بال ثابت و بال چرخشی متفاوت است. اگر موتور هواپیما در هنگام فرود اضطراری از کار افتاده باشد، هواپیمای با بال ثابت به آرامی حرکت کرده و هواپیمای با بال چرخشی از طریق کاهش ارتفاع در مقابل سرعت برای حفظ کنترل، به سمت زمین به طور خودکار چرخش می کند. خلبان ها اغلب موقعیت فرود اضطراری شبیه سازی شده ای را تمرین می کنند که در آن نقص در موتور هواپیما شبیه سازی شده و خلبان باید از طریق انتخاب منطقه فرود و حرکت آرام هواپیما به سوی زمین، آن را به ایمن ترین شکل ممکن به زمین بنشاند.
اگر در فواصل حرکت هواپیما به سمت زمین، نقطه فرود مناسبی وجود داشته باشد؛ فرود غیر مترقبه اغلب به جراحت و نیز خسارت جدی به هواپیما منجر نخواهد شد. دلیل آن هم این است که هواپیماها به طور معمول در هنگام فرود آمدن از نیروی کمی استفاده می کنند. هواپیماهای سبک اغلب می توانند به صورت کاملا ایمن روی جاده ها، مزرعه ها یا حاشیه رودخانه ها و حتی روی آب (در صورتی که برای شناور بودن طراحی شده باشند) فرود آیند. اما هواپیماهای با وزن متوسط یا سنگین به طور خاص به دلیل وزن سنگین تر و سرعت فرود بالاتر نیاز به باندهای فرود طولانی و آماده دارند.
نمونه های شناخته شده فرود اضطراری در جهان
هواپیماهای بزرگ معمولا از چندین موتور ساخته شده اند و بنابراین فرودهای اجباری بسیار به ندرت در آنها اتفاق می افتد. با این حال برخی از این نوع هواپیماها هم مجبور به فرودهای اضطراری شده اند. به همین دلیل است که نمونه های شناخته شده این نوع فرودها در حافظه صنعت هوانوردی باقی مانده است. برای مثال یک فروند بوئینگ 767 ایر کانادا به نام گیملی گلایدر در ژوئن 1983 به دلیل اتمام سوخت مجبور به فرود اضطراری در منطقه گیملی کانادا شد. هواپیمای بوئنیگ 747 خطوط هوایی بریتیش ایرویز که از کوالالامپور عازم پرث بود هم در ژوئن 1982 به دلیل پرواز در میان خاکستر آتشفشانی، قدرت هر چهار موتور خود را از دست داده و مجبور به تغییر مسیر به سمت جاکارتا شد.
در آوریل 1977 پرواز شماره 242 خطوط هوایی ساوترن ایرویز که در اثر طوفان و رگبار سنگین دچار نقص در موتور شده و قادر به حرکت به سمت فرودگاه نبود، فرود اجباری را روی یک بزرگراه در نزدیکی جورجیا انجام داد. هواپیما فرود سختی داشت و هنوز میزان زیادی سوخت با خود حمل می کرد. به همین دلیل هم دچار آتش سوزی شده و بیشتر مسافران و خدمه و چندین نفر از مردم عادی در روی زمین هم جان خود را از دست دادند.
چه کارهایی در هنگام فرود اضطراری باید انجام دهید؟
در هنگام فرود اضطراری مهمانداران از مسافران می خواهند تا رسیدن به وضعیت عادی کارهایی را انجام دهند:
سر جای خود بنشینید
اولین کاری که مهمانداران انجام می دهند اطمینان از این موضوع است که همه مسافران سر جای خود نشسته اند. بنابراین با نشستن، بستن کمربند ایمنی و اطمینان از اینکه چمدان شما در راهرو جلوی پای دیگران را مسدود نکرده، کار مهمانداران را راحت کنید.
فرزندان خود را نزدیک خود نگاه دارید
اگر خانواده شما در قسمت های مختلف کابین نشسته اند و ووقت کافی هم وجود دارد، از یک مهماندار بخواهید تا شما را در کنار یکدیگر بنشاند. اگر هم به همراه نوزاد خود سفر می کنید، او را محکم روی پای خود بنشانید.
به گفته های مهماندار توجه کنید
"سر جای خود بنشینید"عبارتی است که مهمانداران دائم در طول موقعیت اضطراری تکرار می کنند. دلیل اینهمه تکرار چیست؟ هر چه سردرگمی بیشتر شود، مهمانداران کمتر خواهند توانست به شما کمک کنند. بنابراین هر کاری که مهماندار می گوید انجام دهید؛ چرا که هر دستورالعملی که مهماندار به شما می گوید تا زمان تخلیه هواپیما باید به کار گرفته شود.
در موقعیت قرار بگیرید
از مسافران در هنگام فرود اضطراری خواسته می شود تا سرهای خود را روی پاهای خود قرار دهند. این کار مانع حرکت آنها به دور کابین شده و در صورت پایین آمدن هواپیما آن را سفت و محکم نگاه می دارد.
کفش های پاشنه بلند خود را در آورید
کفش های پاشنه بلند، لوازم تزئینی تیز و لباس های اضافی را که ممکن است پروسه تخلیه از هواپیما را دچار اختلال کنند، در آورید.
تنها در صورت نیاز از ماسک اکسیژن استفاده کنید
بهتر است بدانید که ماسک های اکسیژن برای استفاده در ارتفاع بالای 10 هزار پا طراحی شده اند. با این حال خدمه پروازی می توانند در صورت لزوم ماسک های اکسیژن را به صورت دستی استفاده کنند. بنابراین اگر ماسک ها کار نمی کنند، به این دلیل است که شما در حال حاضر به آنها نیاز ندارید.
با دیگران همکاری کنید
سعی کنید مسافران دیگر را که دچار وحشت شده اند، آرام کرده و از خدمه کابین هم سئوال های بی انتها نپرسید. در واقع مهمانداران هواپیما تنها اطلاعاتی را به شما منتقل می کنند که از کابین خلبان به آنها گفته می شود. لذا سئوال پیچ کردن آنها تنها به ایجاد تنش بیشتر کمک می کند.
آرامش خود را حفظ کنید
بیشتر مسافرن از نحوه پرواز یک هواپیما اطلاعاتی در اختیار ندارند. به همین دلیل بیشتر آنها فکر می کنند که در هنگام بروز موقعیت اضطراری، هواپیما با سقوط، تنها چند ثانیه فاصله دارد. چیزی که در 99.9 درصد مواقع اشتباه است. بنابراین آرامش خود را حفظ کرده و از دستورالعمل ها پیروی کنید. سعی کنید مانند مسافری نباشید که در یک موقعیت اضطراری فریاد می زد" ما همه خواهیم مرد" و به سمت در خروج اضطراری می دوید!
تا زمان تخلیه منتظر بمانید
درست مانند هر فرود دیگری منتظر بمانید تا مهماندار بگوید که زمان بلند شدن است. فورا از جا برخاستن و باز کردن راه خود از میان جمعیت برای رسیدن به در، غیر مفیدترین کاری است که شما می توانید در این شرایط انجام دهید.
جلیقه نجات مسافر بغل دستی خود را برندارید
بهتر است بدانید که جلیقه نجات شما درست زیر صندلی تان است و نه جلوی شما! به محض اینکه جلیقه نجات را در زیر صندلی تان پیدا کردید، آن را بالای سر خود گذاشته و بندها را محکم کنید. اما همچنان منتظر دستورالعمل های مهماندار بمانید. باد کردن جلیقه نجات درون هواپیما از آنجایی که می تواند فرایند تخلیه هواپیما را دچار اختلال کند، راه خوبی به نظر نمی رسد.
کیف خود را رها کنید
قابل درک است که بخواهید وسایل خود را با خود بردارید، اما غیر از اینها اولویت های دیگری هم وجود دارد. بنابراین همه چیز را رها کنید و فقط خارج شوید.
منبع: ویکی پدیا
