کنسل شدن پرواز یکی از اتفاقاتی است که بسیاری از مسافران از آن بیزار هستند. اما وقتی شرایط جوی به هم می ریزد، ایرلاین ها به دلایل مسائل امنیتی چاره ای جز لغو پروازها ندارند. خیلی ها فکر می کنند هر گونه طوفان یا شرایط جوی بد موجب می شود تا هواپیما به آسمان بلند نشود. اما در واقع اینطور نیست و گاهی هواپیماها از دل طوفان هم مسافران خود را عبور می دهند. اینکه شرایط جوی چگونه پرواز را تحت تأثیر قرار می دهد، سئوالی است که سایت فروش بلیط هواپیما قاصدک24 به سراغ پاسخ آن رفته است.
آیا هواپیما در شرایط بد جوی پرواز می کند؟
وقتی طوفانی سهمگین در گوشه ای از دنیا اتفاق می افتد، سفر هوایی اندکی پیچیده تر از معمول می شود. مسیرهای هوایی بسته می شوند، پروازها به تأخیر می افتند و برخی هم کنسل می شوند. در حقیقت اینگونه طوفان ها اگر بین شما و مقصدتان قرار گیرند، به یک معضل بزرگ تبدیل می شوند؛ حتی اگر منطقه ای که تحت تأثیر قرار می دهند، کوچک باشد.
گردبادها در مقایسه با انواع دیگر طوفان ها داستان متفاوتی دارند. این نوع طوفان ها وسیع بوده، صدها یا هزاران مایل گسترش پیدا کرده و پروازهای داخلی را تحت تأثیر قرار می دهند. اگرچه یک طوفان ساده می تواند گسترش پیدا کرده و به سرعت یک منطقه را بپیماید، تأثیرات گردباد تا روزها ادامه خواهد داشت. فرودگاه هایی که به طور مستقیم تحت تأثیر گردباد قرار گرفته اند، به دلایل روشن برای چندین روز تعطیل خواهند شد. در صورتی که تعطیل شدن فرودگاه در اثر طوفان زمان کمتری می برد.
چه اتفاقی برای هواپیماهایی می افتد که مجبور به پرواز از میان طوفان و گردباد هستند؟
نخست اینکه شرکت های هوایی در برنامه ریزی برای پروازها، رویکردهای متفاوتی در قبال طوفان و گردباد دارند. بهتر است بدانید که ساختار یک طوفان از ساختار یک گردباد متفاوت است. هر دوی آنها ماهیت کانوکتیو اما به شیوه های متفاوتی دارند. طوفان ها ساختارهای ابری وسیعی با رویه هایی ایجاد می کنند که می تواند تا ارتفاع بیش از 60 هزار پایی برسد؛ ارتفاعی که بیشتر از میزان ارتفاعی است که هواپیماهای مسافری در آن پرواز می کنند. اما گردبادها معمولا اینگونه نیستند. خلبان ها هم با استفاده از رادارهای خود در هواپیما یا دریافت کمک از کنترلرهای ترافیک هوایی، مسیر این طوفان ها را تشخیص داده و مسیر هواپیما را عوض می کنند.
گردبادها همیشه هم به میزانی که طوفان ها برای پروازها اختلال ایجاد می کنند، مخل نیستند. تا آنجایی که علم هوانوردی می داند، بیشتر گردبادها و سیستم های استوایی به بلندی طوفان های سنتی نیستند. بلندترین همرفت یا انتقال گرما در یک گردباد استوایی به طور معمول در اطراف هسته میانی و مرکزی چرخش شکل می گیرد. این موضوع شرکت های هوایی را قادر می سازد تا برنامه پروازهایی را که بر بخش هایی از گردباد انجام خواهد شد، مشخص کنند.
به دلایل کاملا آشکار هیچ هواپیمای مسافری قصد این را نمی کند که از دل یک گردباد عبور کند. هرچه هواپیما بیشتر از چشم گردباد فاصله می گیرد، شرایط پرواز بیش از پیش قابل کنترل می شود. پروازها در این شرایط برخلاف شرایط طوفانی، راحت تر می توانند کار مسیریابی را به انجام برسانند.
این را هم باید بدانید که هر طوفان شرایط متفاوتی دارد. برای مثال در نزدیکی بخشی از طوفان که چشم آن نامیده شده و هواپیماهای سی 130 و پی 3 می توانند پرواز کنند، اغلب تکان های شدید هواپیما وجود خواهد داشت. هر چه هواپیما بالاتر برود، پرواز هم راحت تر خواهد شد.
در سپتامبر 2018 گردباد فلورانس سواحل میانی اقیانوس اطلس را در آمریکا در می نوردید که پرواز هواپیمای ام دی 80 خطوط هوایی الگیانت توجه همه را به خود جلب کرد. این هواپیما که بین بانگور و فلوریدا پرواز می کرد، به محض رسیدن به گردباد، از بالای آن میانبر زد. هر چند که بسیاری از دیدن این صحنه وحشت کردند، اما هواپیما در ایمنی کامل بود.
اگرچه پرواز بر فراز گردباد می تواند کاملا امن باشد، اما نباید فراموش کرد که این نوع پروازها به برنامه ریزی بیشتری نیاز دارند. اگر بر فرض مثال به خاطر شرایط اورژانسی نیاز به تغییر مسیر هواپیما باشد، انتخاب های شما محدوددتر خواهد شد. اما در ارتفاع کروز (ارتفاع استاندارد برای هواپیما)، فرودگاه های بیشتری حتی دورتر از محدوده طوفان قرار دارند که می توان به سمت آنها حرکت کرد. اگرچه بسیاری از پروازها به سادگی خواهند توانست در اطراف جریان طوفان پرواز کنند، اما انجام این کار لزومی ندارد.
در پایان باید این نکته را افزود که هر چه فناوری های پیش بینی آب و هوا و حسگرها در طول زمان توسعه پیدا می کند و خلبان ها هم قادر به دریافت اطلاعات جوی بیشتری در حین پرواز هستند، مسیریابی حول محور و بر فراز طوفان ها هم عادی تر می شود. در حال حاضر بیشتر پروازها قادر به تعیین مسیر در اطراف طوفان هستند، البته تعداد اندکی خواهند توانست بر فراز آن میانبر بزنند!
باورهای نادرست در مورد شرایط جوی برای پرواز
علی رغم اینکه سفرهای هوایی هر روز بیش از گذشته جای خود را در بین مردم باز می کنند، اما همچنان باورهای نادرستی در مورد آنها وجود دارد. اطلاع رسانی در مورد هواپیماها و شرایط پرواز باعث خواهد شد تا مسافران آشنایی بیشتری با وسیله ای که با آن سفر می کنند، ایمنی در پرواز، فرود اضطراری، راه های مقابله با ترس از پرواز، خوابیدن در هواپیما، چک های امنیتی فرودگاه و مسائلی از این دست پیدا کنند. اما باورهای نادرست در مورد شرایط جوی برای پرواز چه هستند؟
باور اول: تابستان امن ترین موقع سال برای پرواز بدون تأخیر است
خیلی ها فکر می کنند که زمستان سخت ترین وقت سال برای پرواز است؛ دلیل آن هم طوفان و ترافیک بالای مسافر در تعطیلات است. اما این گفته به معنای آن نیست که تابستان بهترین زمان پرواز است. چرا؟ در تابستان گاهی طوفان هایی اتفاق می افتد که می توانند مسیریابی هوایی را اندکی دشوار کنند. اگر یکی از این طوفان ها حتی به نزدیکی یک فرودگاه برسد، رگبار سنگین، رعد و برق و بادهای تند آن می توانند به توقف پروازها منجر شوند.
هر چه از تابستان به سمت پاییز پیش می رویم، باید با طوفان هایی مواجه شویم که درست به اندازه طوفان های پاییزی می توانند پروازها را متوقف کنند. یکی از معدود مزایایی که تابستان نسبت به زمستان دارد این است که فرودگاه ها دیگر درگیر استفاده از ماشین های بخ شکن و تأخیرهای ناشی از آنها نیستند.
باور دوم: باران مسئله مهمی نیست
این باور در مواقع بارش های سنگین و طولانی مدت غلط است. وقتی در فرودگاه آن هم در فرودگاه های بزرگ تر هستید، بارش باران به معنای احتمال تأخیر به خاطر دید کمتر است. در حقیقت بارش های شدید و سنگین به معنای کنسل شدن پرواز تا زمانی است که طوفان از فرودگاه دور شود. بارش زیاد همچنین به این معنا است که زمان بیشتری برای رفتن و بازگشتن از فرودگاه نیاز دارید. باران اغلب رانندگان را مجبور خواهد کرد تا به خاطر دید اندک آهسته تر برانند. اگر هم دیر به سمت فرودگاه حرکت کرده باشید، این تأخیرهای ترافیک می تواند به معنای تفاوت میان از دست دادن پرواز شما و رسیدن به موقع به گیت باشد.
باور سوم: خلبان ها همیشه از دست اندازهای هوایی خبر دارند
اینکه خلبان ها معمولا می دانند چه زمانی قرار است با یک تکان شدید مانند طوفان یا حتی کوه مواجه شوند، درست است، اما بحث کردن در مورد آن یک تهدید خاموش تلقی می شود. تا کنون از خود پرسیده اید که چگونه یک پاراگلایدر در ارتفاع بسیار زیاد در آسمان چرخ می زند؟ اغلب بودن در یک ستون هوای گرم است که هم گلایدرها و هم پرندگان را به صورت شناور در بالا نگاه می دارد. اگر هواپیمایی به داخل یا بر فراز یکی از این جریان های هوای گرم حرکت کند، وارونه خواهد شد. گفتنی است که این جریان های هوای گرم تنها با استفاده از ابزارهای خاصی در بیرون از هواپیما قابل رؤیت هستند، اما گاهی هم از نظر ناپدید می شوند.
به علاوه جت استریم ها و تغییرات سریع در فشار جوی از دیگر علل تکان های هواپیما هستند که می توانند مسافران را هم دچار لرزش کنند. طبق آمار بین سال های 2002 تا 2016، 22 مسافر در اثر تکان های هواپیما مجروح شده اند. این نکته را هم باید افزود که خلبان ها تقریبا همیشه سعی می کنند در ارتفاعی پرواز کنند تا تکان های هواپیما به حداقل برسد. به همین دلیل است از مسافران خواسته می شود تا همیشه و در هر شرایطی کمربند ایمنی خود را ببندند.
باور چهارم: در ارتفاع کروز می توانید در خروجی هواپیما را باز کنید
باز کردن درب خروجی هواپیما حتی بعد از اینکه شش فنجان قهوه میل کرده باشید و مسافر جلویی شما کودکی داشته باشد که مدام گریه می کند، هم ممکن نیست. به عبارت دیگر شکستن اختلاف فشار بین بیرون که 200 میلی بار است و درون هواپیما که 750 تا 800 میلی بار است، برای انسان غیر ممکن است. در حقیقت درب هواپیما مانند چوب پنبه ای عمل می کند که باید به سمت داخل باز شود، اما فشار بالاتر درونی تا زمان پایین رفتن هواپیما آن را سر جای خود نگاه می دارد. این یعنی درب به سمت کابین نمی تواند باز شود.
